Μόνος Ποιητής

Πάντα εγώ από μικρός
έπλαθα ιστορίες
και οι γονείς μου κλαίγανε
πλήρωναν αμαρτίες.

Ποτε μου δεν μεγάλωσα
και φτιάχνω ιστορίες,
για τους μεγάλους τους τρανούς
και για τις Βαλκυρίες.

Το πνεύμα εκείνο το παλιό
του Ομηρου,του Σωκράτη,
ήρθε σαν πέπλο απαλό,
με σκέπασε με αγάπη.

Μράβο που μεγαλώσατε
Κύριοι και Κυριες.
Το εμπόριο προσκυνήσατε,
ψάχνοντας ευκαιρίες.

Οι Ποιητές μείναν φτωχοί,
δεν μάθατε τι λένε.
Εμπόριο για σας η ζωή,
μα τα παιδιά σας κλαίνε.

Ας είμαι εγώ

Κοιτάω ψιλά βλέπω μπλε ουρανό,
πετάω στον αέρα της σκέψεις.
κοιτώ χαμηλά και βλέπω κενό,
δεν έχει εικόνα το μυαλό.

Πετάω μα δεν φοβάμαι
μακάρι να φταίω εγώ.
Φτάνω ψηλά ψιθυρίζω,
ας την πληρώσω εγώ
.
Ας τους Θεέ να σωθούνε,
να ζήσουν όπως και εγώ.
Και αν σκέφτεσαι κάτι να κανεις,
σταύρωσε με σαν τον Χριστό.

Περνώ τη θέση του
υπογράφω με αίμα γίαυτό,
περνώ τη θέση του
όλους τους αγαπώ.

Ευχαριστώ

Ευτυχώς που υπάρχετε εσείς
φάρος μιας τζούφιας ζωής.
Από εσάς περνώ χαρά,
μιλώ για τα δυο μου παιδιά
.
Θα 'χα φύγει εδώ και καιρό,
αν δεν έβλεπα πως έχετε σκοπό.
Αγωνιστές της ζωής,
διπλα σας μένω και εγώ.

Είσαστε αγάπη,
που γεννα μουσική και χαρά.
Είστε παιδιά
μ'ολόλευκη ψυχή,σας κρατώ σφιχτά.

Ευχαριστώ παιδιά.

Φτώχια

Δεν έχω αλλα να γράψω,
τα '"χουνε" όλα πει.
Μα τα 'χούμε όλα ξεχάσει,
είμαστε "φτωχοί".

Δεν φτιάχνουμε λέξεις καινούργιες,
ότι έχουμε μας αρκεί.
Στο μυαλό υπάρχει ησυχία
και ο στόμας σιωπή.

Τι να πει, τι να πει,
παγωμένη η καρδια μας.
Τι να πει, τι να πει,
είναι κενά τα μυαλά μας.

Τι να πω, τι να πω
τι θέλεις να ακούσεις,
τι θέλεις τώρα να πω
δεν υπάρχουν λέξεις να βρω.

Εκπαίδευση

Σκατά!
Το μυαλό μου γεννάει.
Σκατά!
Σε Ελληνικό σχολειό έχω πάει
.
Χόρτασα!
Από καλή τροφή.
Χόρτασα!
Σ'απορρίμματα όλα έχουν βγει.

Σάπια τροφή,ένα σάπιο χρώμα,
έχω αυτή θα βγει από το σώμα.

Μα το μυαλό
να ταϊστεί πρέπει με αλήθεια
αν ψέμματα του πεις..
Του γίνεται συνήθεια.

Σάπια μυαλά
σε σάπιο σώμα
είμαστε όλοι μαζί
μια κινούμενη βόμβα.

Οτι να ΄ναι

Πίνω και η μύτη μου τρέχει τρελλά
Τρεκλίσω αλλα μαζεύω κλαδιά.
Χαιρετισμούς στους δικούς σας,
γελάω θα βάλω φωτιά.

Οι νεκροί τώρα συναντιούνται,
πλάσματα που η δύναμη διαπερνά,
η ομορφιά που έχουν ανάγκη
ο άνεμος,το φως,τα πουλια.

Ο αστρικός στόλος θα σπάσει
τα δέντρα γεννάνε κλαδιά
η ομορφιά που 'χουν ανάγκη
η γρύλοι,τα μυρμήγκια,τα παιδιά.

Σηκώνομαι και βγαίνω στο δρόμο
το ξέρω χίμαιρες κυνηγώ.
Το νιώθω πως είμαι λιώμα
στοχεύω ο βλάκας στο κενό.

Ικεσία

Δεν είναι δυνατόν
δίνουνε όρκο κι άλλοι
και ο νους μου αυτό δεν το χωρα
τον όρκο του Σωκράτη.

Ξυπνα Θεα!
Ξυπνα και έλα να με δεις από 'κει πάνω
Ξυπνα Θεα!
Η πόλη σου υποφέρει και τη χάνω.

Πάρε το δόρυ το μακρύ
που στη θωριά του τρέμουν όλοι
Φέρε τη γλαύκα το πουλί
για να σακούσουν όλοι.

Ξυπνα Θεα και έλα 'δω!
Κοίτα υποφέρουν τα παιδιά σου.
Έλα Θεα ζούμε κρυμμένοι!
Στη πόλη τη δικια σου.

Ξυπνα Θεα!
Φέρε και τον Απόλλωνα μαζί σου.
Ξυπνα γλυκιά!!
Με κλάματα φωνάζει το παιδί σου.

Η σκέψη

Ο άνεμος μου κλείνει τα ματια
Και ο αέρας ναρκώνει ταουτία,
περπατώ κατά μήκος του δρόμου
φεύγω μονος μου κάπου μακρυά.

Περπατώ τη νύχτα προς νότο
δεν ξανακάνω στροφή,
περπατώ τη μέρα προς νότο
και ευθυγραμμίζει η σκέψη αυτή.

Η ζωή του ανθρώπου είναι λίγη
μα μην βιάζεσαι μην τρέχεις γοργά.
Να 'σαι έτοιμος όταν πρέπει.
να τους στύσεις κατάμουτρα.

Τους ακούω μα δεν τους πιστεύω
και έχω σχεδόν κοιμηθεί,
γιατί τίποτα δεν κάνουν
απ'ότι είχαν υποσχεθεί.

Επιτέλους με πήρε ο ύπνος
μα ξυπνάω από άσχημο σπασμό.

Αγία Τροιάδα

Αλήτη Χριστέ κατέβα κάτω
έλα να πιούμε ένα καλο
απ την ευλογημένη γη σου
ένα τσιγάρο ελληνικό.

Τσιγγάνα παναγια έλα μαζί μας
να σε κεράσουμε ένα ποτό
γεμάτη περιμένει η κανατα
κρασί από σταφύλι γλυκό.

Ελάτε λοιπόν περιμένω
μαστούρης ποιομενος καιρό
ελάτε σας αναμένω
είμαι το περιστέρι το λευκό.

Το ξέρω ξανά θα μας βάλουν
σε τάφο υγρό σκοτεινό.
Μα πάλι εμείς θα τα πιούμε
κάνοντας τρελό χώρο.

Χριστέ,παναγια μου ελάτε
στη γη περιμένω καιρό
να σμίξει ξανά η Τροιάδα
και να ελευθερωτής!

Θαυματόχορτο

Ο πετράκης εκεί πάνω
περιμένει να μας δει
μα αργούνε οι άγγελοι
γιατί τα πίνουνε στη γη.

Ο αρχάγγελος ρουφάει
το γέλιο του πολύ δυνατό
κοιτάει το μικρό αγγελάκι
που μασάσι το χόρτο αυτό
.
"Αυτό δεν το τρώνε μικρούλη,
ρωτα γίαυτό τον Θεό,
Δεν γεμίζει μαυτό το στομάχι,
είναι φάει για το μυαλό."

Μετά με κοιτάει και λέει:
"Θα σ'αφήσω κι άλλο εδώ,
την άλλη φορα που θα έρθω,
θα πάρουμε και στον ουρανό."

Παιδικός Φόβος

Όταν δακρύζει ο Θεός
και βρέχει με μανία,
φοβάμαι να 'μάη μοναχος,
χορεύει η φαντασία.

Πλάκες σου κάνω ουρανέ
να μου χαμογελάσεις
τον ήλιο τον ολόλαμπρο
με λάσο να τον πιάσεις.

Πες του να πάει πιο ψηλά
και να φωνάξει σόλους,
το δάκρυ να στραγγίξουνε
που τους φοβίζει όλους.

Ολόχρυσε μου πρίγκηπα
φώτισε την καρδια μου
ζωγράφισε τον ουρανό
μείνε στην αγκαλιά μου.

Πρέπει

Πρέπει να συνηθίσω τις αγέλαστες μέρες
πως να ξεφύγω όμως άπαυτο.
Πρέπει να φτιάξω τρελες ιστορίες,
να βρω την δύναμη να ζω.

Έλα λοιπόν κι αγκάλιασε με
με τη δικη σου ανάσα να ζω
έλα λοιπόν και φίλησε με
να μάθω πως να γελώ.

Πρέπει να γίνω γελαστό παλληκάρι
πως να τ'αλλάξω όμως αυτό
πρέπει να βάλω γερο χαλινάρι
να μάθω πάλι ήαγαπώ.

Έλα λοιπόν και βοηθησε με
με την δικη σου ανάσα να ζω
έλα λοιπόν και κοίταξε με,
να μάθω πάλι να γελώ.

Σε περιμένω

Τρυματισμένος μέσα σόνειρα,
που 'ρθαν από ένα σύννεφο,
από "επιμιχεις" ανόητων προγόνων
τι στο διάολο κάνω εδώ?

Δεν θέλω να μείνω μοναχος
να κάνω σχέσεις για μια βραδια
δεν θέλω να μείνω φτωχός,
θέλω να μυρίσω γιασεμιά.

Έλα και πάρε με από το χέρι
έλα και φέρε ζεστασιά,
άγνωστη γλυκιά κοπέλα
τρελή μου τριανταφυλλιά

Μοιάζω με θάλασσα που έχει τρικυμία,
είσαι ποτάμι ήσυχο,βουνό
στρίψε λοιπόν στην άλλη γωνια
σε περιμένω να 'ρθείς
σαγαπώ.

Αλήτης

Ερωτας δίχως δάκρυ δεν υπάρχει
το ένοιωσα μαζί σου αυτό καλά,
το ξέρω σε πληγώνω κάθε βραδυ
είμαι ένας αλήτης τελικά.

Δεν θα βρείς άλλο μάγκα σαν εμενα
σε κρατάω στο βάθος της καρδιας
το βλέμμα το γλυκό σου μην γυρίζεις
το νιώθω πως ακόμα μ'αγαπάς.

Το ξέρω ότι είμαι ένας αλήτης
μα πάντοτε θα σε κρατώ σφιχτά.
Και μάθε το πως δεν θα σε προδώσω,
γλυκιά μου μεθυσμένη αστροφεγγιά.

Όντως δεν περνάμε καλοκαιρια,
φυσάει "φτινωπορινος" βόρειας.
Η άνοιξη θα αργήσει ίσως να 'ρθει
και κρυώνουνε τα φύλλα τις καρδιας.

Κατάλαβε λοιπόν πως είμαι αλήτης
μα πάντοτε θα σαγαπώ τρελα
και μάθε το πως δεν θα σαφήσω,
μικρή μου λυπημένη παναγια.

Αυτανάφλεξη

Μετά τη συννεφιά
θα 'ρθει ο ήλιος
αγάπη μου γλυκιά
και θα 'ναι φίλος

Δεν ξέρω να σου πω
λόγια γλυκα
μα ότι ακούσεις εδώ,
θα 'ναι αληθινά.

Ζυγώνει γοργά
κοίτα η πρώτη αχτίδα
αν η καρδια αγαπά
πάντα υπάρχει ελπίδα.

Πιάσε λοιπόν το χέρι μου
και ας έχει παγωνιά,
τα ματια θα μιλήσουνε
θα πάρουμε φωτιά.

Θα καούμε εμείς
αυτανάφλεξη όλη η φύση
γιατί έρχεται ο λαμπρός
μάθε πως δεν θ'αργήσει.

Μετάβαση

Με πήρα ο ύπνος.
Ακούω τον εαυτό μου να κλαίει.
Τρομοκρατημένος ξυπνώ.
Έχει φύγει δεν είναι εδώ.

Μοναχος στο δρόμο
δεν ξέρει ποιον θα συναντήσει.
Παλεύει στα σκοτάδια,
θέλει να με ακουμπήσει.

Μαζευτήκανε ξένοι
δεν ξεροί ποιον θα συναντήσει.
Μένει παγωμένος,
έχει ανησυχήσει.
τρέξε πίσω διπλό,
έλα σε περιμένει,
παγωμένη και αυτή
η ψυχή υποφέρει.

Η ζωή είναι μονο ο δρόμος
και ο θάνατος παρένθεση μικρή,
το πρωί είσαι εδώ
το βραδυ έχεις φτάσει εκεί.

Καθρέφτης

Τα όνειρα μας τελειωσαν
τέλος του παιχνιδιού
τώρα ο καθρέφτης αδειάζει
κραυγές ακούγονται παντού.

Φίλοι καλοί,θόλωσε το γυαλί
εκλεισα τα ματια μου γιατί,
οποιος το κοιτάει λαθεύει
τι βλέπει δεν ξέρει να μας πει.

Τι είναι ψεύτικο και τι αληθινό
η εικόνα τρεμοπαίζει
μες της δίνης του καθρέφτη
μέσα ο κόσμος ρευτεί.

Σε κοιτάω
και όλα ίνα φαντασία.
Σε κοιτάω
παραμυθια και μαγεία.
Αμηχανία.

Να 'μάι λοιπόν,
που σπάω τον καθρέφτη.
Έχετε χάρη μάγκες μου,
γιατί περνούσα έτσι.
Να 'μάη λοιπόν

βγαίνω απθ λιωμένη Γη,
να σκύβω και να πίνω
απολόδροση πηγή.
σπάστον και εσύ..

O Γίγαντας

Στον τοίχο έγραψε ένας φίλος
12 χρονων θαρρώ
"ο πόλεμος δεν είναι εικόνα
στη T.V. να χαζεύω εγώ".

Γίγαντα μικρέ Guevara
δεν θα φτάσω ποτε εκεί.
Και ας λένε όλοι οι μεγάλοι,
πως τα έγραψε παιδί.

Τι παιδί, τι παιδί!
Είσαι ο Χριστός
Είσαι ο Δίας
και ο Αλέξανδρος μαζί.

Αρχηγέ μου μικρέ που να σε βρω?
Να σε βάλω μες τη βουλή.
Αν ποτε εσύ κυβερνήσεις
η Χαρά θα ξανά 'ρθει στη Γη.

Τι παιδί, τι παιδί
Είσαι όλοι οι αρχαίοι μαζί
Τι παιδί, τι παιδί
είσαι αιώνιος μες τη ψυχή.

Θα μας σώσουνε

Πόλεμος για τα διαμάντια
Στη Ρουάντα πάλι ξεσπά
και μικρά φοβισμένα παιδάκια
τα ορυχεία σκάβουν σιωπηλά.

Τα πιο πολλά δεν έχουν πατρίδα,
θα πεθάνουν μονα εκεί
και τάλλα που 'ναι γερά,
θα σκάβουν για χρονια πολλά.

Εθελοντές και Κυβερνήσεις,
μας ζητάνε τώρα λεφτά.
Θα σταματήσουνε λέει τον πόνο
και θα σώσουν τα παιδιά.

Μα σαν φτιάξουν συλλόγους
με προεδρους και τα λοιπά,
θα αρχίσουνε τότε κομπίνες,
με τα διαμάντια θα κοιμούνται αγκαλιά.

Μετανάστης

Ήρθες εδώ μοναχος
πληρώνοντας πολλά ναύλα.
Νόμιζες πως ήμουν σοφός
και για σένα τέρμα τα σκοτάδια.

Μα σαν πέρασε ο πρώτος καιρός
κατάλαβες πως είμαι παγίδα
ομόνοια γυρνάς συνεχώς
πουλώντας μια ψεύτικη ελπίδα.

Μετανάστη, μετανάστη
Εγώ σε χάλασα.
Ήρθες για τη χαρά
και χόρτασες δράματα.

Μετανάστη, μετανάστη
Εγώ σε πρόδωσα.
Ήρθες για τη χαρά
μα με λύπη σε φόρτωσα.

Στέκεσαι τώρα ψηλά
και ο γκρεμός από κάτω
κατάλαβε το καλά,
εδώ δεν θα βρείς πάτο.

Xαμένος

Κάθε μέρα και μια κίνηση
Πιόνια που έχουν εξεγερθεί,
αγώνας για την επιβίωση
όλα τα 'χω σιχαθεί.

Θα το πω μια φορα ακόμα
δεν βλέπω ορίζοντα ανοιχτό,
αφήνομαι στη μουσική μου
σαν ένα ποταμίσιο βότσαλο.

Μένω ακίνητος
λικνίζομαι σαν φθινοπωρινό κλάδοι.
Μένω ακίνητος,
το ρουθούνι μου μυρίζει μουσική.

Μένω ακίνητος
Δεν ακούω την δικη μου πνοή.
Μένω ακίνητος,
θα τα ξεπληρώσω όλα μαζί.

Δεν λέω τίποτα,
κρατάμε αγκαλιά
δεν λέω τίποτα
μην με κοιτάς από ψηλά.

Δύσκολοι Καιροί

Όλα τριγύρω μαύρα θολά
Στη πόλη περπατώ παγωμένος.
Κοιτάζω παντού,μα δεν βλέπω παιδιά
και νιώθω πολύ φοβισμένος.

Γεννάμε ενήλικες πια
το γέλιο έχει σβήσει μαύρος ο καιρός.
Γεννάμε Robot και όχι μωρά
Ξέφυγε απόλους μείνε σωστός.

Αισθάνομαι μονος χωρίς αγκαλιά
φωνάζω,ουρλιάζω μα όλα μένουν σιωπηλά.
Και άλλη μια μέρα θα τρέχω
Να βρω λεφτά..

Αφού δεν υπάρχουν αξιες όλα περιττά.
Φωνάζω,ουρλιάζω μα όλα σιωπηλά.
Και άλλη μια μέρα τρέχω
Να βρω λεφτά..

Άλλαξε

Hey!Κοίτα σου μιλάω
μην κλείνεσαι σε γυάλινο κλουβί.
Hey!κοίτα σου φωνάζω,
σαπίζει η γλυκιά σου η "σπυχη".

Το ξέρω είναι δύσκολο να αλλάξεις,
το βλέπω σου έχουν κόψει τα φτερά,
το ρόδα τώρα δεν μυρίζεις,
νομίζεις πως όλα είναι καλά.

Hey!κοίτα σου μιλάω
Αστή καρδια σου ελεύθερη να ζει,
Hey!κοίτα σου φωνάζω
σπάσε τα κάγκελα απθ φυλακή.

Έλα λοιπόν μη φοβάσαι,
Γίνε ένα με το κόσμο με τη ΓΗ.
Έλα λοιπόν όπου και να 'sai
μύρισε την φρέσκια την πνοή.

Hey!κοίτα σου μιλάω
μη "φοβασω" να mανοιχτής
Hey!κοίτα σου φωνάζω
"βγες" από τον ψεύτικο κόσμο που ζεις.